ฉันเลือกที่จะเดินไป

               ก่อนอื่นผู้เขียนต้องขอเริ่มต้น ด้วยความสัมพันธ์ระหว่างเวลาและสถานที่ก่อนนะ ว่ามันเกี่ยวข้องกับชตาชีวิตของคนเราได้ยังไง เพราะว่าคนเราทุกคนย่อมมีความสัมพันธ์กับสถานที่ไดสถานที่หนึ่งแน่นอนในช่วงเวลาใดเวลาหนึ่ง ซึ่งผู้เขียนมองว่ามันเป็นความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งมากในชีวิตของเราและทุกคนเลย ตั้งแต่เกิดจนตายก็ต้องผู้พันธ์กับเวลาและสถานที่อยู่เสมอเราใช้ชีวิตในทุกๆวัน ผ่านไปเรื่อยๆ การเดินทางไปสถานที่ต่างๆ ในช่วงเวลาหนึ่งๆ ซึ่งมันอาจส่งผลกับการใช้ชีวิตของเราในอณาคตก็ได้และไม่ว่าเวลาจะผ่านไปยังไงเรา ก็ถือว่าเราเคยมีความสัมพันธ์กับอดีตที่มันผ่านมาแล้ว รวมทั้งการติดต่อกับผู้คนที่เราได้พบเจอ   ผู้เขียนกล้ายืนยันว่าทุกคนบนโลกใบนี้ไม่มีใครอยู่คนเดียวโดยไม่พูดกับใคร หรือไม่ปฏิสัมพันธืกับใครเลยยกเว้นคนตายนะคะ ดังนั้นตลอดชีวิตของคนเราทุกคน ต้องมีความสัมพันธ์กันอยู่สามอย่างหลักๆ คือ เวลา สถานที่ บุคคล ค่ะ ในส่วนนี้อาจเกิดเหตุการณ์สำคัญบางอย่างที่ทำให้เราไม่อาจลืมเลือนจนกลายเป็นสิ่งที่น่าจดจำ หรือแม้กระทั่งเหตุการณ์ที่ใหญ่ระดับชาติ หรือไม่ถึงระดับชาติก็ได้ และมีการจดบันทึกเหตุการณ์ไว้กลายเป็นเหตุการณ์ทางประวัติศาสตร์ไปเลยนะคะ ฉนั้นสิ่งเหล่านี้มันเป็นตัวขับเคลื่อนชีวิตของคนเราให้เดินไปข้างหน้าได้ ผู้เขียนคิดว่า 

                เมื่อเป็นอย่างนี้แล้วทำให้คิดว่า ปัจจุบัน เป็นสิ่งที่สำคัญที่สุดในการใช้ชีวิตของคนเรากับการสร้างเรื่องราวที่น่าสนใจและเพื่อให้กลายเป็นอดีตที่น่าจดจำ หรือไม่น่าจดจำก็แล้วแต่ละคน แต่ที่แน่ๆผู้เขียนคิดว่าอนาคตจะเป็นยังไงขึ้นอยู่กับการใช้ชีวิตในปัจจุบันของเรามากที่สุด แต่อดีตกลับเป็นตัวช่วยเตือนความจำให้กับเราได้ดีที่สุดในการใช้ชีวิตในปัจจุบัน มันจะเป็นสิ่งที่แย่มากถ้าเราใช้ชีวิตผ่านไปในแต่ละวันโดยการฝันหวานถึงแต่อณาคตที่สวยหรูว่ามันจะต้องดำเนินไปอย่างนั้นอย่างนี้ในขณะที่กำลังอยู่ในปัจจุบัน ผู้เขียนมองว่ามันอาจจะทำให้เราพลาดอะไรบางอย่างไป

คือ พลาดการใช้ชีวิตในปัจจุบันในสิ่งที่มันควรจะเป็นและดำเนินไปตามธรรมชาติตามความตั้งใจของเรา อธิบายง่ายๆคือ เราจะเสียใจถ้าภาพที่วาดฝันอณาคตของเราไม่เป็นไปอย่างที่เราคิด เช่น เรานั่งทำงานอยู่ที่ห้อง แล้วคิดว่าอยากไปเดินตลาดนัด แต่พอถึงเวลาไม่ได้ไปเพราะมัวแต่นั่งทำงานอยู่ที่ห้องไม่ได้เตรียมตัวจะไปเดินตลาด ก็เหมือนกับการวาดอณาคตไว้รอทั้งที่มันยังมาไม่ถึง ผู้เขียนคิดว่าทางที่ดีที่สุดคือ แค่เราตั้งเป้าหมายไว้ว่าอณาคตจะเป็นอะไร ไม่ใช่ตั้งว่าอณาคตจะเกิดอะไร (ถ้ามันไม่เกิดล่ะ) เช่น อยากเป็นอาจารย์สอนในมหาวิทยาลัยแค่นั้นพอ จากนั้นทุกอย่างจะขึ้นอยู่กับการใช้ชีวิตในปัจจุบันของเราเอง ก็คือ การจะเป็นอาจารย์มหาวิยาลัยเขาต้องทำอะไรบ้าง เช่น ขยันตั้งใจเรียน อ่านหนังสือ คบเพื่อนที่ดี หมั่นค้นหาข้อมูลต่างๆที่เราสนใจและต้องมีความสุขที่ได้เรียนรู้ไปเรื่อยๆ อย่างนี้เป็นต้น มันก็คือความพยายามไปให้ถึงเป้าหมาย นั่นเอง แต่ถ้าเราไม่มีุคุณสมบัติเหล่านี้มันอาจไม่ใช่ทางของเรามันอาจจะเป็นเหตุผลมากพอให้เราล้มเลิกไปเลยก้ได้ 

                              สุดท้ายนี้ผู้เขียนขอให้ทุกคนประสบความสำเร็จในทางที่เราทุกคนได้เลือกเดินตามใจนะจ๊ะ 

ชีวิตเป็นของเรา อณาคตก็เป็นของเราอยู่ที่การใช้ชีวิตว่า เราจะสร้างมันเองตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป หรือจะรออะไรให้ใครมาสร้างมันขึ้นมา

ที่เรียกว่า "ความสุข"

                        หลายคนชอบถามเสมอว่าความสุขนั้นแท้จริงแล้วมันคืออะไร? และที่สำคัญเป็นคำถามที่เราบางคนมักจะไปถามคนอื่น หรือถามคนที่มีความรู้ว่า "ความสุขคืออะไร?" เพราะเขาเหล่านั้นมักจะคาดหวังว่าจะได้รับคำตอบที่พึงพอใจ แต่กลับลืมไปว่า คำตอบมันมาจากความรู้สึกของผู้ตอบเองเป็นส่วนใหญ่ และมันก็มักจะเป็นอย่างนั้นจริงๆ และคุณก็มักจะคิดในใจเสมอว่า "มันเป็นอย่างนี้จริงๆหรอ?" หรือ "ท่าทางจะใช่จริงๆด้วย" เพราะคุณเองอาจจะรู้สึกแบบนั้นก็ได้? หรือไม่ คุณอาจจะเชื่อไปเลยว่าแท้จริงแล้วความสุขมันเป็นอย่างที่คุณได้รับคำตอบมา แต่น้อยคนนักที่จะกลับมาถามตัวเองจริงๆว่า ความสุขคืออะไร ? คุณถามเพราะอยากรู้เฉยๆ หรือถามเพราะความรู้สึกล่ะ?

                        ถ้าให้ดิฉันตอบ ดิฉันก็จะตอบตามความรู้สึกเพราะอะไรถึงตอบตามความรู้สึก เพราะความสุขมันเป็นเรื่องส่วนบุคคล คนเรามีความสุขจากอะไรที่ไม่เหมือนกัน บางคนสุขเพราะเงินทอง อยากซื้ออะไรก็ได้ซื้อ อยากกินอะไรก็ได้กิน อยากทำอะไรก็ได้ทำ อยากไปไหนก็ได้ไป แต่คุณแน่ใจแล้วหรอว่าเงินทองให้พวกนี้จริงๆ เงินทองเป็นแค่ส่วนที่อำนวยความสะดวกให้เท่านั้น ความสุขที่เกิดขึ้นคือสิ่งที่คุณได้ทำต่างหาก เพราะถ้าคุณมีเงินล้นฟ้า แต่อยากไปกิน kfc แต่ไม่ได้ไป อย่างนี้จะเรียกว่ามีความสุขเพราะมีเงินอยู่ไหม ถ้าคุณจะมีความสุขก็ต่อเมื่อคุณได้กิน kfc แสนอร่อยแล้วนั่นเอง

                        แต่กับบางคนความสุขไม่ได้มาจากการมีเงินทองล้นฟ้า ไม่ต้องถึงล้นฟ้าก็ได้แค่พอมีพอกิน เขาก็สามารถมีความสุขได้ นั่นเพราะเขาได้ทำในสิ่งที่อยากทำสมใจ แต่บางคนอาจถามว่า "ได้ทำสมใจแล้วบางทีมันอาจจะไม่ได้มีความสุขเสมอไป เพราะบางคนอาจทำเพราะจำใจ หรือทำเพราะความทุกข์ยากก็ได้" แน่นอนว่าถูกต้อง ซึ่งความสุขมันเป็นเรื่องส่วนบุคคลอย่างที่บอก เราจะไปกำหนดอะไรให้ใครไม่ได้ว่า ถ้าทำอย่างนี้ อย่างนั้นแล้วจะมีความสุข หรือแค่ทำตามใจเรียกร้องแล้วจะมีความสุข แต่เพราะว่ามันเกิดจากความคาดหวัง ความอยากของเรา และความต้องการของเราเองต่างหาก ไม่ใช่ให้คนอื่นมากบอกว่าถ้าทำแล้วจะมีความสุข เพราะความสุขมันอยู่ที่ใจของเราเอง บางคนได้ทำตามใจอยากสำเร็จเรียบร้อยทุกสิ่งแต่กลับมีความทุกข์ นั่นคุณจะบอกหรืออธิบายได้ไหมว่าเพราะอะไร เราไม่มีทางรู้เพราะมันอาจจะมาจากภูมิหลังหรือพื้นเพ จากอดีตของเขาที่เราไม่มีทางรู้เลยว่าเพราะอะไร คุณจะไปตัดสินเขาไม่ได้ ว่าเพราะอะไร นอกจากคุณจะไปถามเขาว่า " เพราะอะไรคุณถึงไม่มีความสุข?"  หรือ "เพราะอะไรคุณถึงมีความสุข?" คำตอบมีหลายอย่าง(ถ้าคุณคิดไปเอง หรือคาดเดามั่ว) แต่ถ้าคุณไปถามอย่างที่บอกไป คุณอาจจะได้คำตอบที่เฉพาะเจาะจงไปเลย(ถ้าเขาไม่พยายามปิดบังคุณนะ)

                 ดิฉันซึ่งก็ไม่ได้คาดหวังว่าจะอธิบายเรื่องของความสุขที่สมบูรณ์แบบได้ และไม่มีทางเป็นไปได้ "เพราะความสุขเป็นเรื่องส่วนบุคคล" เพราะดิฉันเองก็พูดจากความรู้สึกส่วนตัวเหมือนกัน ซึ่งดิฉันก็มีความสุขที่ได้เขียนเล่าเรื่องจากความรู้สึกที่ "มีความสุข"