ก่อนอื่นผู้เขียนต้องขอเริ่มต้น ด้วยความสัมพันธ์ระหว่างเวลาและสถานที่ก่อนนะ ว่ามันเกี่ยวข้องกับชตาชีวิตของคนเราได้ยังไง เพราะว่าคนเราทุกคนย่อมมีความสัมพันธ์กับสถานที่ไดสถานที่หนึ่งแน่นอนในช่วงเวลาใดเวลาหนึ่ง ซึ่งผู้เขียนมองว่ามันเป็นความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งมากในชีวิตของเราและทุกคนเลย ตั้งแต่เกิดจนตายก็ต้องผู้พันธ์กับเวลาและสถานที่อยู่เสมอเราใช้ชีวิตในทุกๆวัน ผ่านไปเรื่อยๆ การเดินทางไปสถานที่ต่างๆ ในช่วงเวลาหนึ่งๆ ซึ่งมันอาจส่งผลกับการใช้ชีวิตของเราในอณาคตก็ได้และไม่ว่าเวลาจะผ่านไปยังไงเรา ก็ถือว่าเราเคยมีความสัมพันธ์กับอดีตที่มันผ่านมาแล้ว รวมทั้งการติดต่อกับผู้คนที่เราได้พบเจอ ผู้เขียนกล้ายืนยันว่าทุกคนบนโลกใบนี้ไม่มีใครอยู่คนเดียวโดยไม่พูดกับใคร หรือไม่ปฏิสัมพันธืกับใครเลยยกเว้นคนตายนะคะ ดังนั้นตลอดชีวิตของคนเราทุกคน ต้องมีความสัมพันธ์กันอยู่สามอย่างหลักๆ คือ เวลา สถานที่ บุคคล ค่ะ ในส่วนนี้อาจเกิดเหตุการณ์สำคัญบางอย่างที่ทำให้เราไม่อาจลืมเลือนจนกลายเป็นสิ่งที่น่าจดจำ หรือแม้กระทั่งเหตุการณ์ที่ใหญ่ระดับชาติ หรือไม่ถึงระดับชาติก็ได้ และมีการจดบันทึกเหตุการณ์ไว้กลายเป็นเหตุการณ์ทางประวัติศาสตร์ไปเลยนะคะ ฉนั้นสิ่งเหล่านี้มันเป็นตัวขับเคลื่อนชีวิตของคนเราให้เดินไปข้างหน้าได้ ผู้เขียนคิดว่า
เมื่อเป็นอย่างนี้แล้วทำให้คิดว่า ปัจจุบัน เป็นสิ่งที่สำคัญที่สุดในการใช้ชีวิตของคนเรากับการสร้างเรื่องราวที่น่าสนใจและเพื่อให้กลายเป็นอดีตที่น่าจดจำ หรือไม่น่าจดจำก็แล้วแต่ละคน แต่ที่แน่ๆผู้เขียนคิดว่าอนาคตจะเป็นยังไงขึ้นอยู่กับการใช้ชีวิตในปัจจุบันของเรามากที่สุด แต่อดีตกลับเป็นตัวช่วยเตือนความจำให้กับเราได้ดีที่สุดในการใช้ชีวิตในปัจจุบัน มันจะเป็นสิ่งที่แย่มากถ้าเราใช้ชีวิตผ่านไปในแต่ละวันโดยการฝันหวานถึงแต่อณาคตที่สวยหรูว่ามันจะต้องดำเนินไปอย่างนั้นอย่างนี้ในขณะที่กำลังอยู่ในปัจจุบัน ผู้เขียนมองว่ามันอาจจะทำให้เราพลาดอะไรบางอย่างไป
คือ พลาดการใช้ชีวิตในปัจจุบันในสิ่งที่มันควรจะเป็นและดำเนินไปตามธรรมชาติตามความตั้งใจของเรา อธิบายง่ายๆคือ เราจะเสียใจถ้าภาพที่วาดฝันอณาคตของเราไม่เป็นไปอย่างที่เราคิด เช่น เรานั่งทำงานอยู่ที่ห้อง แล้วคิดว่าอยากไปเดินตลาดนัด แต่พอถึงเวลาไม่ได้ไปเพราะมัวแต่นั่งทำงานอยู่ที่ห้องไม่ได้เตรียมตัวจะไปเดินตลาด ก็เหมือนกับการวาดอณาคตไว้รอทั้งที่มันยังมาไม่ถึง ผู้เขียนคิดว่าทางที่ดีที่สุดคือ แค่เราตั้งเป้าหมายไว้ว่าอณาคตจะเป็นอะไร ไม่ใช่ตั้งว่าอณาคตจะเกิดอะไร (ถ้ามันไม่เกิดล่ะ) เช่น อยากเป็นอาจารย์สอนในมหาวิทยาลัยแค่นั้นพอ จากนั้นทุกอย่างจะขึ้นอยู่กับการใช้ชีวิตในปัจจุบันของเราเอง ก็คือ การจะเป็นอาจารย์มหาวิยาลัยเขาต้องทำอะไรบ้าง เช่น ขยันตั้งใจเรียน อ่านหนังสือ คบเพื่อนที่ดี หมั่นค้นหาข้อมูลต่างๆที่เราสนใจและต้องมีความสุขที่ได้เรียนรู้ไปเรื่อยๆ อย่างนี้เป็นต้น มันก็คือความพยายามไปให้ถึงเป้าหมาย นั่นเอง แต่ถ้าเราไม่มีุคุณสมบัติเหล่านี้มันอาจไม่ใช่ทางของเรามันอาจจะเป็นเหตุผลมากพอให้เราล้มเลิกไปเลยก้ได้
สุดท้ายนี้ผู้เขียนขอให้ทุกคนประสบความสำเร็จในทางที่เราทุกคนได้เลือกเดินตามใจนะจ๊ะ
ชีวิตเป็นของเรา อณาคตก็เป็นของเราอยู่ที่การใช้ชีวิตว่า เราจะสร้างมันเองตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป หรือจะรออะไรให้ใครมาสร้างมันขึ้นมา
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น